Beer Cortenbach, een sportieve voetbalfan uit Lent, is 14 jaar. Hij zit in de eerste klas van het Canisius College (Havo / VWO). Beer heeft vanaf zijn tweede jaar diabetes Type 1. Hij vertelt over zijn hobby’s, de impact van diabetes op zijn leven en zijn voetbalhelden.

Hoi, ik ben Beer Cortenbach. Mijn hobby’s zijn voetbal & tennis. Ik train zo’n 3 keer in de week. In de weekenden speel ik voetbal- en tenniswedstrijden. Daarnaast heb ik een ‘grote’ broer Lars (15) en een tweelingzus Pleun. Met mijn ouders erbij zijn we met zijn vijven.

De “Beermobiel”

Toen ik 2 jaar was, in 2005, werd er bij mij Diabetes Type 1 geconstateerd. Ik werd 3 jaar in het ziekenhuis. Mijn ouders kwamen erachter dat er iets mis was, omdat ik héél veel dronk en vaak moest plassen. Ook viel ik af, omdat ik inteerde op mijn reserves. Mijn suikerspiegel was maar liefst 54!

Na een week ziekenhuis was ik goed ingesteld. We hadden deze tijd ook nodig om aan het idee te wennen dat ik een patiëntje was, maar we waren er wel klaar voor om het ‘zelf’ te doen. We hebben meteen voor een pomp gekozen, die we de ‘Beermobiel’ noemden. Ik draag deze meestal met een tuigje op mijn rug. Ik vind een pomp prettig omdat ik dan niet hoef te spuiten en me niet aan een vast eetritme of dieet hoef te houden. Ik kan dus eten (én snoepen) wat ik wil, zolang ik alles maar tegenspuit met insuline uit de pomp. Ik houd de pomp zelfs om bij het sporten.

Alles zelf regelen

Ik regel sinds ongeveer een jaar alles zelf voor mijn pomp: ik vervang de insuline, batterij en infuusset. Eigenlijk vanaf het moment dat ik een fijner schietapparaatje heb dat ik gebruik om de infuusnaald in mijn billen te schieten. Ik prik 3 á 4 keer per dag: voor school, na school, ’s avonds voor het sporten en voor het slapen gaan. Soms vergeet ik het nog wel eens en daarom bezoek ik een kindercoach in het CWZ- ziekenhuis.

PSV clinic

Vrijdag 28 april heb ik meegedaan aan een PSV clinic van de Bas van de Goor Foundation. Ik vond het een superleuke dag. Vooral om samen met spelers van PSV op de foto te kunnen en zelf te voetballen tijdens de clinic. Ik hoop ook heel erg dat er weer een internationaal voetbaltoernooi voor diabetici komt. Ik begreep van medewerkers van de Bas van de Goor Foundation dat er weer plannen zijn. Als dat lukt zou ik daar heel graag bij willen zijn.

Voetbal en diabetes, een goede combinatie?

Ik begon met voetballen toen ik nog heel jong was, daardoor heb ik er nooit aan getwijfeld of ik dit wel zou kunnen met m’n diabetes. Toen ik wat ouder werd en daarover ging nadenken, wist ik dus al dat het kon. In een vorige clinic, een tennisclinic, een paar jaar geleden in Rosmalen, vertelde Bas van de Goor dat topsport en het lopen van een marathon gewoon kan met diabetes. Ik kan me herinneren dat hij voor de marathon zijn suikerspiegel kunstmatig boven de 40 bracht en op het einde van de marathon tussen 4 en 5 zat. Dat vond ik erg interessant.

Voetbalheld

Bij PSV vind ik Willems heel goed en ik hoop nog dat hij een wereldtransfer maakt in Nederland (hihi). Hij bleef na de training ook het langst staan van alle PSV-ers voor het maken van selfies en het uitdelen van handtekeningen. Op de een of andere manier had ik dat niet van hem verwacht, dus ik vond dat super sympathiek van hem.

Maar mijn échte held is Kasper Dolberg van Ajax. Hij is jong en presteert heel goed. Ik vind het goed van hem dat hij altijd gewoon weer opstaat en doorgaat, ook als hij onderuit gehaald wordt.

Uitleg aan klasgenoten

Iedereen die mij een beetje kent weet wel dat ik diabetes heb. Omdat ik dit jaar naar een nieuwe school ben gegaan, heb ik meteen aan het begin van het schooljaar in de klas verteld dat ik diabetes heb, zodat ze er rekening mee kunnen houden. Er is niets om je voor te schamen, ik kan er alles mee. Betere hulpmiddelen maken het steeds makkelijker, maar als de dag komt dat het genezen kan worden, dan gaat bij ons de vlag uit…..!